De meest voorkomende tumoren van de teelbal zijn Sertoliceltumoren, Leydigceltumoren en seminomen.

Sertoliceltumoren ontstaan uit cellen die de zaadbuisjes aflijnen en helpen bij de vorming van sperma.

Leydigceltumoren ontstaan uit bindweefselcellen nabij de zaadbuisjes en produceren testosteron.

Seminomen ontstaan uit de kiemcellen in de zaabuisjes./p>

Gedrag

Ter hoogte van de teelballen kunnen uit verschillende celsoorten tumoren ontstaan die elk hun eigen eigenschappen vertonen. Afhankelijk van het celtype waaruit de tumor ontstaat kan de tumor zich anders gedragen (vb door de hormoonbalans te verstoren). Meestal veroorzaakt een teelbaltumor echter geen symptomen en is het een toevalsbevinding. Als er klinische tekenen zijn is dit het gevolg van uitzaaiingen of een verstoring van de hormoonbalans.

• Sertoliceltumor. Het bijzondere aan Sertoliceltumoren is dat in 50% van de gevallen er teveel oestrogeen wordt aangemaakt hetgeen kan leiden tot symmetrische kale plekken, zwelling van de melkklieren, melkaanmaak en/of het aantrekken van andere reuen tot zelfs spontane bloedingen en een sterk verhoogd risico op ernstige infecties. Deze tumor zaait uit in 15% van de gevallen.
• Seminoma. Deze tumor neemt voornamelijk enkel plaats in en zaait uit in 15% van de gevallen.
• Leydigceltumor. Deze tumor neemt voornamelijk enkel plaats in en zaait erg zelden uit.

Bij niet-ingezakte (cryptorche) teelballen is de kans hoger dat er een tumor ontstaat.

Voorkomen

Deze tumoren komen het meest voor bij oudere mannelijke honden met een mediane leeftijd van 10 jaar.

Raspredispositie

Een hoger risico op ontwikkeling van dit type tumor werd gemeld voor Boxers, Afghaanse Windhond, Weimaraner, Shetland sheepdog, Collie en Maltezer ten opzichte van andere honden.

Tijdens het routine klinisch onderzoek worden de teelballen betast. Wanneer onregelmatigheden bespeurd worden kan men een rectaal onderzoek uitvoeren om verdere afwijkingen zoals zwelling van de lokale lymfeknopen te achterhalen. Via echografie kan men in de buikholte/op de teelbal nakijken of er sprake is van een niet-ingedaalde teelbal en of deze een abnormale vorm heeft, er vergrote lymfeknopen zijn. Om een definitieve diagnose te kunnen maken wordt een staalname steeds aangeraden.

Chirurgie

Het verwijderen van de teelballen en het scrotum wordt steeds aangeraden bij teelbalkanker. Indien er een verstoring van de hormonenbalans aanwezig was verdwijnt deze vanzelf 1-3 maanden na de operatie. Indien dit niet het geval is, is het mogelijk dat een uitzaaiing voor het aanhouden van deze symptomen zorgt.

Chemotherapie en radiotherapie

Bij uitzaaiingen zijn chemotherapie of bestraling opties, al is hun effect tot nu toe onvoldoende uitgebreid beschreven om er conclusies uit te kunnen trekken.

De prognose is over het algemeen erg goed na chirurgie. Wanneer door een verstoring van de hormonenbalans het beenmerg onderdrukt wordt moet de hond erg goed opgevolgd worden. Deze onderdrukking van het beenmerg kan immers onomkeerbaar zijn en levensbedreigend.