Locatie: | Maagwand |
Gedrag: | Zaait frequent uit |
Diagnose: | Bloedonderzoek, beeldvorming, histologie via gastroscopie |
Behandeling: | Chirurgie, radiotherapie, dieetaanpassing |
Prognose: | Gereserveerd |
Locatie: | Maagwand |
Gedrag: | Zaait frequent uit |
Diagnose: | Bloedonderzoek, beeldvorming, histologie via gastroscopie |
Behandeling: | Chirurgie, radiotherapie, dieetaanpassing |
Prognose: | Gereserveerd |
Een maagadenocarcinoom is een maagtumor die ontstaat uit de wand van de maag. Adenocarcinomen vormen de meeste voorkomende maagtumor (70-80%) en dit tumortype vormt een stevige structuur die niet rekt op de buitenzijde van de maag. Deze tumor kan druk uitoefenen op de maaginhoud en/of in de wand ingroeien.
Een maagadenocarcinoom is een maagtumor die ontstaat uit de wand van de maag.
Een adenocarcinoom zal frequent uitzaaien naar de nabije lymfeknopen, waarna de lever en longen kunnen volgen.
Andere gezwellen in de maag:
Maagkanker is relatief zeldzaam en vormt minder dan 1% van alle kwaadaardige tumoren. De gemiddelde leeftijd waarop deze tumor voorkomt is 8 jaar en het komt meer voor bij reuen dan teefjes. Spierwandtumoren (leiomyomen) komen eerder bij erg oude honden voor (gemiddeld 15 jaar).
Een hoger risico op ontwikkeling van dit tumortype werd gemeld voor Belgische Herders, Chow Chows, Collies, Noorse Lundehunds en Tervurense Herders ten opzichte van andere honden.
Meestal braakt de hond geleidelijk aan meer en meer. Vaak is er in het braaksel een spoor bloed aanwezig of lijkt het op koffiedrab. De hond vermagert gewoonlijk en/of wil niet meer eten. Deze symptomen kunnen in duurtijd variƫren tussen weken tot vele maanden.
Over het algemeen voldoen een bloedonderzoek en gewone radiografie niet om een diagnose te kunnen stellen.
In het bloedonderzoek vindt men over het algemeen geen specifieke aanwijzingen voor een maagadenocarcinoma. Het kan wel helpen om bepaalde neveneffecten ervan op te sporen of om een onderscheid te maken met andere tumortypes.
Via contrastradiografie van de maag kan men een gezwel dat er niet hoort te zijn in de maag ontdekken. Ook kan men zo een maagzweer vinden, hetgeen vaak voorkomt bij maagadenocarcinomen. Men kan ook opvolgen dat de maag zich trager dan normaal ledigt (de contraststof verplaatst zich trager dan anders).
Via echografie kan men van plaatsen die moeilijker te bereiken zijn met een naaldje gericht een staal verzamelen. De locatie van het gezwel kan een mogelijke aanwijzing zijn voor het tumortype. Maagadenocarcinomen hebben de neiging om meer voor te komen ter hoogte van de maaguitgang, terwijl leiomyosarcomen meer voorkomen ter hoogte van de maagingang.
Via het schuiven van een flexibele buis tot in de maag van de hond kan men gezwellen in beeld brengen en gericht uitgebreide stalen nemen (het oppervlak van een maagtumor is vaak onbruikbaar voor analyse omdat het weefsel er bijvoorbeeld verzweerd is).
Dit is de meest zekere manier om een goed staal van de tumor te kunnen bekomen.
Indien er een vermoeden is van een GIST (gastro-intestinal stromal tumor), dan wordt een CD117-kleuring gedaan om dit al dan niet te bevestigen. Dit is een zeldzame tumor die ontstaat uit het steunweefsel van het maagdarmkanaal.
Dankzij deze onderzoeken kan bepaald worden of de tumor kwaadaardig of erg agressief is. Deze informatie zal helpen bepalen of bijkomende behandelingen nodig zijn.
Indien er geen uitzaaiingen aanwezig zijn en de tumor zich beperkt tot de maag, kan het uitsnijden van de tumor voldoende zijn om de hond te genezen. De grootte van de tumor speelt wel een rol in hoe ver men kan gaan in het wegsnijden van de tumor. Hoe meer er van de maag moet weggesneden worden, hoe ernstiger de impact voor de hond.
Tijdens de operatie gaat men na of de lymfeknopen van de buikholte aangetast zijn om goed te kunnen inschatten of de tumor enkel in de maag voor komt. Bij goedaardige tumoren kan men het gezwel wegnemen zonder veel gezond maagweefsel weg te nemen.
Deze optie wordt zelden gebruikt omdat de weefsels in de buurt van de maag slecht straling verdragen. Indien de tumor een lymfoom is, kan het men toch via bestraling behandelen omdat men er lagere dosissen straling voor nodig heeft dan voor andere tumortypes. Lymfomen in de maag reageren over het algemeen niet goed op de standaardchemotherapie.
Een dieet gemaakt voor darmherstel is aangewezen bij (het herstel van) dit soort tumor.
Universiteitskliniek Gezelschapsdieren
Utrecht, Nederland